வோரியும் கிராடினும்: ஸ்டார் ட்ரெக் வாயேஜர், 'நாம்-அவர்கள்' என்ற பிரிவினையும், நானும்

ஸ்பாய்லர் - கதைக்கசிவு எச்சரிக்கை: ஸ்டார் ட்ரெக்: வாயேஜர் (சீசன் 4, அத்தியாயம் "நெமிசிஸ்")

வெறுப்பைத் தொடங்குவது எளிது, நிறுத்துவதுதான் கடினம்.

"வெறுப்பைத் தொடங்குவது போல் அதை நிறுத்துவதும் எளிதாக இருந்திருக்கக் கூடாதா?" — கமாண்டர் சக்கோட்டே (ஸ்டார் ட்ரெக்: வாயேஜர்)

இந்த ஒரு வரி என் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டது.

ஸ்டார் ட்ரெக்: வாயேஜர் தொடரின் 'நெமிசிஸ்' என்ற அத்தியாயத்தில், கமாண்டர் சக்கோட்டே ஒரு வேற்றுக்கிரகத்தில் தனியாகச் சிக்குகிறார். அங்கு, மனிதர்களைப் போலவே தோற்றமளித்து, பேசும் 'வோரி' என்ற இனத்தவர், அவரை மெல்ல மெல்லத் தங்கள் பக்கம் மூளைச்சலவை செய்கிறார்கள்.

ஆரம்பத்தில், சக்கோட்டே அவர்களின் போரில் இணைய மறுக்கிறார். அவர் எச்சரிக்கையுடனும், சந்தேகத்துடனும், நடுநிலை வகிக்க உறுதியுடனும் இருக்கிறார். ஆனால், கவித்துவமான மொழி, உணர்ச்சிகரமான கதைகள், மற்றும் பகிரப்பட்ட துயரங்களின் மூலம், வோரி இனத்தவரை உன்னதமானவர்களாகவும், அவர்களின் எதிரிகளான 'கிராடின்களை' மிருக குணம் கொண்ட அரக்கர்களாகவும் பார்க்கத் தொடங்குகிறார்.

கடைசியில், சக்கோட்டே வோரிக்களின் நோக்கத்திற்காகத் தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணித்து, போரிடத் தயாராகிறார். அப்போதுதான் அந்த அதிர்ச்சிகரமான உண்மை வெளிப்படுகிறது: அது முழுவதும் ஒரு நாடகம். அவரை உளவியல் ரீதியாக மாற்றுவதற்காக வோரிக்களால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு கணினி உருவகப்படுத்துதல் (Simulation) அது.

கேப்டன் ஜேன்வே அவரைக் காப்பாற்றி, "வோரிகள் சொல்வது போலவே, கிராடின்களும் அவர்களைப் பற்றி அதே கதைகளைக் கூறுகிறார்கள்" என்று சொன்ன பிறகும், சக்கோட்டேவால் தன் மனதில் வேரூன்றிய வெறுப்பிலிருந்து எளிதில் விடுபட முடியவில்லை. அந்த வெறுப்பு அவருக்குள் நிலைபெற்றுவிட்டது.

---

இன்றைய அரசியல் மற்றும் சமூக விவாதங்களில் ஈடுபடும்போது எனக்கும் இதே நிலைதான் ஏற்பட்டது. இரு தரப்பு வாதங்களையும் கேட்கும்போது, ஒரு தரப்பினர் மற்றவர்களைப் பற்றிச் சொல்வதை நான் நம்பத் தொடங்கினேன். எனினும் கடந்த தேர்தலில் நான் எடுத்த முடிவு சரியானது என்றே இன்றும் நம்புகிறேன். ஏனெனில் அது நான் மதிக்கின்ற கொள்கைகளை, குறிப்பாகத் தகுதியை ஆதரிக்கும் கொள்கைகளைச் சார்ந்தது.

ஆனால், அந்த விவாதங்களில் உணர்வுப்பூர்வமாக மூழ்குவது என்பது வேறு விஷயம். அது ஏற்படுத்தும் மனரீதியான பாதிப்பைத் தாங்கிக்கொள்ள நான் தயாராக இல்லை என்பதை உணர்ந்தேன். அந்த ஈடுபாட்டிலிருந்துபின்வாங்க வேண்டும் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். அதற்கு எனக்கு உதவியது ஒன்றே ஒன்றுதான்: என் வாழ்க்கையின் லட்சியத்தை நினைவில் கொள்வது.

ஒருமுறை ஹார்ட்ஃபுல்னெஸ் சொற்பொழிவில், தாஜி அவர்கள் தன் குருவான பாபுஜியுடன் இருந்த ஒரு தருணத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டார். ஒரு குளிர்காலத்தில், பாபுஜி தாஜியை அழைத்து, அவர் கையில் ஒரு கோட்டை வரைந்திருக்கிறார். பின்னர் அதிலிருந்து பல கிளைக் கோடுகளை வரைந்து, "இது என்ன?" என்று கேட்டிருக்கிறார்.

தாஜி பதிலளிக்கவில்லை. பாபுஜி விளக்கினார்: "இந்த நேர்க்கோடு உன் லட்சியம். அதை மையமாக வைத்திருந்தால், உன் சக்தி முழுவதும் ஒரே திசையில் பாயும். ஆனால், கவனச்சிதறல்களையும் உனது இலக்குகளாக அனுமதித்தால், பல கிளைகள்  உள்ள ஒரு கால்வாய் போல உன் சக்தி சிதறிவிடும். வலிமை போய்விடும்."

அந்த உவமை என் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தனால் தேவைப் படும்போது என்னை மீட்டு விடுகிறது.

---

என் வாழ்வின் நோக்கம் எப்போதுமே என் மனதை என் ஆன்மாவுடன் ஒன்றிணைப்பதாகவே இருந்திருக்கிறது. சிலர் இதை ஞானம் அடைதல், சரணடைதல் அல்லது இறைவனை உணர்தல் என்று கூறுகிறார்கள். நான் அதை எளிமையாக, "என் இதயத்தை ஓர் அன்பின் நந்தவனமாக மாற்றுவது" என்று அழைக்கிறேன்.

ஆனால் அந்த நந்தவனத்திற்குப் பாதுகாப்பு தேவை.

நமக்குள்ளேயே நாம் விரும்பும் குணங்களும் உண்டு, விரும்பாத குணங்களும் உண்டு. இவ்வுலகம் பிளவுபடுத்தும் குரல்களால்—குற்றம் சாட்டி, பழி சுமத்தி, மனிதாபிமானமற்ற வார்த்தைகளால்—சத்தமிடும்போது, அது நமக்குள்ளேயே நாம் போராடிக்கொண்டிருக்கும் பிரிவுகளை மேலும் பெரிதாக்குகிறது. நாம் நம்முடைய உடைந்த பகுதிகளை ஒன்றிணைக்க முயற்சிக்கும்போது, இந்த இரைச்சல் நம்மை மீண்டும் துண்டாக்குகிறது. 'அவர்கள்' என்று வெளியே சுட்டிக்காட்டப்படும் குற்றச்சாட்டுகள், எனக்குள் நான் இன்னும் புரிந்து கொள்ளாத அல்லது முழுமையாகப் பண்படுத்தாத 'என்' பகுதிகளையே எதிரொலிக்கின்றன.

நிலைத்தன்மையுடன் இருக்க, என் ஆழ்ந்த நோக்கத்திற்குப் பயனளிக்காத கவனச்சிதறல்களிலிருந்து என் உணர்வுப்பூர்வமான சக்தியை விலக்கி, அதை என் லட்சியத்தை நோக்கித் திருப்பிவிடப் பழகிக்கொண்டேன். இதன் பொருள் உலகத்திலிருந்து விலகி இருப்பது என்பதல்ல. நான் ஓட்டுப் போடுவேன். என் கருத்துக்களை வெளிப்படுத்துகிறேன். அக்கறை கொள்கிறேன். ஆனால் நான் ஒரு சமூக ஆர்வலரோ அரசியல்வாதியோ அல்ல. என் பொறுப்புகளின் எல்லைக்குள், எங்கு பங்களிக்க வேண்டுமோ அங்கு பங்களிக்கும் ஒரு குடிமகன் நான்.

சக்கோட்டேவுக்கு கேப்டன் ஜேன்வே சொன்ன அந்த நினைவுபடுத்தல்—"கிராடின்கள் வோரிகளைப் பற்றிச் சொல்வதும், வோரிகள் கிராடின்களைப் பற்றிச் சொல்வதும் ஒன்றே"—ஒருவேளை அந்த அத்தியாயத்தின் மிக முக்கியமான தருணமாக இருக்கலாம். அது ஒரு எச்சரிக்கை மணி: 'நாம்' மற்றும் 'அவர்கள்' என்ற கதைகள் பெரும்பாலும் ஒன்றுக்கொன்று பிம்பங்களாகவே இருக்கின்றன. அந்தக் கதைகளில் நீங்கள் உணர்வுப்பூர்வமாகச் சிக்கிக்கொள்ளும்போது, தெளிவாகப் பார்க்கும் திறனை இழந்துவிடுகிறீர்கள்.

எனவே, நான் இதைக் கற்றுக்கொண்டேன்: நான் செய்யக்கூடிய மிகச் சிறந்த விஷயம், சொல்லப்படும் கதைகளிலிருந்து விலகி இருப்பது, நானே சுயமாக ஆராய்வது, மற்றும் என்னால் முடிந்த இடத்தில் செயல்படுவது—அதே சமயம் என் வாழ்க்கையின் மற்ற பகுதிகளை, என் நோக்கத்தை, என் உறவுகளை, மற்றும் நான் எனக்குள் வளர்க்க விரும்பும் அழகை மறக்காமல் இருப்பதுதான்.

இப்படித்தான் நான் வெறுப்பின் வலையிலிருந்து விடுபடக் கற்றுக் கொண்டேன்.

சக்கோட்டேயின் அந்த வார்த்தைகள் இப்போதும் என் காதுகளில் ஒலிக்கின்றன:

"வெறுப்பைத் தொடங்குவது போல் அதை நிறுத்துவதும் எளிதாக இருந்திருக்கக் கூடாதா?"